Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα που συνέβησαν στο ακαδημαϊκό χώρο το τελευταίο διάστημα αμφισβητήθηκε έντονα η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται σε όλους τους φοιτητές στα δημόσια πανεπιστήμια της χώρας. Δυστυχώς τα αίτια αυτών είναι πολλά και πιο συγκεκριμένα εστιάζονται κυρίως στην υποχρηματοδότηση των δημοσίων Ελληνικών πανεπιστημίων.

Η έλλειψη πόρων αναπόφευκτα έχει ως αποτέλεσμα την δυσλειτουργία και την υποβάθμιση των σχολών. Μερικά από τα προβλήματα που θίγουν άμεσα το χαρακτήρα του πανεπιστημίου είναι εκείνο του μάνατζερ. Είναι φανερό ότι ένας μάνατζερ δεν μπορεί να αντικαταστήσει ένα διευθυντή οικονομικής υπηρεσίας, ο οποίος έχει πολύ περισσότερη πείρα γύρω από τα οικονομικά ζητήματα του πανεπιστημίου, άρα δεν θεωρείται απαραίτητο. Ξεχνούν όμως ότι το βασικό πρόβλημα δεν είναι ο διορισμός ενός μάνατζερ αλλά το πενιχρό ποσό των χρημάτων που δίνεται στα πανεπιστήμια με το οποίο δεν μπορούν να καλυφθούν ούτε οι στοιχειώδεις ανάγκες των ιδρυμάτων.

Είναι ακόμη απορίας άξιον πόσες υποτροφίες με παροχή πρακτικής εργασίας μπορούν να δοθούν σε ένα ΑΕΙ, το οποίο στεγάζει χιλιάδες φοιτητές. Και, είναι, περίεργο γιατί οι υποτροφίες αυτές πρέπει να δίνονται κάθε μήνα και να εξασφαλίζουν τις ώρες, οι οποίες απαιτούνται γαι την πρακτική άσκηση κάθε φοιτητή.

Η ποιότητα από την άλλη των πανεπιστημίων έγκειται κατά ένα μεγάλο ποσοστό στις ικανότητες των μελών ΔΕΠ, δηλαδή στις σπουδές τους, στο ερευνητικό τους έργο, στην συνεχή παρουσία τους στα πανεπιστήμια, στην επαφή τους με τους φοιτητές και η συνεχή ερευνητική παρουσία σε επιστημονικά συνέδρια με τακτικές δημοσιεύσεις σε περιοδικά κύρους του κλάδου τους.

Επίσης η ποιότητα εξαρτάται από τις κτιριακές και υλικοτεχνικές υποδομές. Παρ΄όλες τις βελτιώσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στο ζήτημα αυτό, υπάρχουν ακόμα σοβαρές ελλείψεις, οι οποίες δνε μπορούν να καλυφθούν από τις παρούσες πιστώσεις που δίνονται σε ιδρύματα τέτοιου χαρακτήρα.

Ακόμη το επίπεδο γνώσεων των υποψηφίων φοιτητών δέν είναι επαρκές και μπορεί με την βάση του δέκα να γίνεται προσπάθεια να ανυψωθεί το επίπεδο γνώσεων των υποψηφίων όμως για να γίνει εφικτό κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει μια γενικότερη αναδιοργάνωση στο χώρο της παιδείας. Αναμφισβήτητα επικρατεί μια λανθασμένη νοοτροπία και από τους καθηγητές και από τους φοιτητές καθώς και ένα κλίμα χαλάρωσης που υπάρχει στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όμως για να γίνουν όλες αυτές οι αλλαγές πρέπει να υπάρχει και η απαιτούμενη κάλυψη των ελλείψεων στον κτιριακό και υλικοτεχνικό τομέα και κάτι τέτοιο χωρίς πόρους δεν γίνεται.

Άλλο ένα θέμα που σχετίζεται με την ποιότητα των πανεπιστημίων είναι το κατά πόσο οι φοιτητές είναι διατεθειμένοι να τελειώσουν τις σπουδές τους κατά τον προαπαιτούμενο χρόνο με μια μικρή παράταση ορισμένες φορές. Αυτό εξαρτάται βέβαια από τους ίδιους τους φοιτητές εφόσον πάντα διαθέτουν τα απαραίτητα οικονομικά εφόδια γι΄αυτό το σκοπό. Γι΄ αυτούς που δεν διαθέτουν πρέπει να θεσπιστεί ένα πρόγραμμα υποτροφιών και οικονομικής ενίσχυσης για το οποίο βέβαια χρειάζονται πόροι και χορήγηση μεγάλων ποσών από τον ετήσιο κρατικό προϋπολογισμό.

Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι η ποιότητα των σπουδών κάθε φοιτητή και των πανεπιστημίων γενικότερα χρειάζονται πόροι. Άξίζει να σημειωθεί για τον λόγο αυτό πως σύμφωνα με τα στοιχεία η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση της Ευρώπαϊκής Ένωσης στις δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση, τόσο ως ποσοστό του ΑΕΠ (3,4%) όσο και ως ποσοστό δαπανών του δημοσίου τομέα (7,4%).

Χάρης Μαυρίκης

Από την εφημερίδα Πολιτεία του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης- Αριθμός φύλλου 4, σελίδα 4. ΄